Cyjanotypia to technika fotograficzna, która wykorzystuje światłoczułość soli żelaza. Obrazy tak powstałe charakteryzują się kolorem niebieskim, utworzonym przez błękit pruski. Metoda ta została opracowana przez Sir Johna Herschela, który opisał ją już w 1842 roku. Pierwotnie powstawały tylko negatywy. W 1877 roku technikę ulepszył Henri Pellet i mogła być już wykorzystywana do tworzenia pozytywów. (źródło- Wikipedia)
Podczas zajęć Koła Naukowego Kopernik, które odbyły się 5 III 2024r. wykorzystaliśmy przygotowany samodzielnie papier światłoczuły. Wywołane na nim zdjęcia okazały się jednak bardzo „ulotne”. Mimo że obraz powstał, to przy próbie jego utrwalenia znikał w kilka chwil. Obrazy ze szklanych negatywów sprzed stu lat musiały poczekać na kolejne zajęcia KNK. Po raz drugi spotkaliśmy się 26 III 2024r. My nie poddajemy się tak szybko. Zapałem zaraził nas też opiekun i fotograf z pasją- pan Damian Matioszek. Tym razem oprócz samodzielnie wykonanego (ponownie) papieru mieliśmy do dyspozycji gotowy papier światłoczuły do cyjanotypii. Dominik i Karol przygotowali na nim kompozycje roślinne i jeszcze raz wykorzystaliśmy wiekowe szklane płytki. Tym razem udało się utrwalić zdjęcia i prace mogliśmy zaprezentować na wystawie w szkole. Przekonaliśmy się, że zawód fotografa wcale nie jest taki łatwy. Wymaga wiele cierpliwości ze strony osoby robiącej zdjęcie, ale też zrozumienia ze strony klienta. Na szczęście nasi „klienci” nie mogą złożyć reklamacji. Czy byliby zadowoleni widząc efekty naszej pracy?
Opiekun KNK Celina Hanczuch
Pozytyw- obraz fotograficzny odwzorowujący prawidłowo, zgodnie z rzeczywistością obraz istniejący w naturze
Negatyw- odwrotność pozytywu, dla jasnego obrazu negatyw będzie ciemny
